Leintje in Ecuador

Leintje zag een schildpad
Een zeehond en een haai
En als ze niet op het strand zat
Zwom Leintje lekker in de baai

Route
Peru - Quito - Baños - Cotopaxi - Galapagos - Quito

Deel 3 van mijn reis alweer, ditmaal vanuit Ecuador! Wat een verandering ten opzichte van Bolivia en Peru. Ecuador is een stuk meer ontwikkeld en de mensen vinden het super leuk om met je te praten. Ik kwam er al vrij snel achter dat ik mezelf veel te weinig tijd heb gegeven in dit land. Vandaar ook dit iets te lange verhaal. Misschien moet ik nog maar een keertje terug...
Maar de Galápagos heb ik in the pocket! :D :D :D

Quito
Ecuador heb ik eigenlijk vanuit de hoofdstad ontdekt/bereisd, en dit is de hoogste hoofdstad ter wereld (met wederom discussie dat La Paz geen officiële hoofdstad is). Naast dat ik Quito een hele grappige naam vind (ik weet eigenlijk niet waarom) is het ook nog eens een hele leuke stad, met veel verhalen over de Spaanse bezetting en met name ook de strijd rondom de bevrijding. Dit werd gevolgd door een periode met rare politieke escapades en presidenten die aan de lopende band omgebracht leken te worden. Waar zijn voorgangers zelden een termijn afmaakten, zit de huidige president al in zijn derde regeringsperiode. Iedere maandag wordt met veel bombarie het personeel van het presidentieel paleis gewisseld. Begeleid door een orkest en opgedirkte paarden komen de mannen in vol ornaat naar buiten, waarna de nieuwe groep met evenveel poespas naar binnen wordt geloodst. Het plein staat vol met Ecuadoranen (en toeristen) die uit volle borst het volkslied zingen terwijl de vlag wordt gehezen. Daarna ontstaat er een soort popster-chaos wanneer iedereen opeens gillend en zwaaiend met een camera naar voren rent: de president laat zich even zien op het bordes.

Baños
Een van de uitstapje was naar het kleine dorpje Baños (badkamer). Ecuadorianen komen hier met name in het weekend om de helende werking van de vulkanische warm (zeg gerust heet!) waterbaden te ervaren. Het water ziet er smerig groen-bruin uit, maar dat komt door alle mineralen die met het hete vulkaanwater mee komen. Ook wij hadden wat heling verdiend na een geweldige canyoningtrip. Canyoningen is het afdalen van een rivier (die vaak in een canyon ligt) door middel van abseilen door watervallen, tokkelen, klauteren, glijden over rotsen en springen van 7m -hoge watervalletjes. Het was weer geweldig!
De volgende dag zijn we gaan paragliden, en ondanks dat de lucht niet echt strak blauw was, was het een geweldige ervaring! Lekker met losse benen door de lucht bungelen en proberen om de g-krachten en mijn maaginhoud na een avondje verstappen op 1 lijn te houden.
Baños is dé plek voor een goede adrenaline rush!

Cotopaxi
Na alle bewolking in Baños hadden we er een hard hoofd in dat we de vulkaan Cotopaxi uit de wolken zouden zien. Origineel was ik nog van plan deze 5897m hoge berg naar de top te beklimmen, maar de lage slagingskans van een top poging vanwege de onvoorspelbare weersomstandigheden en de mogelijke hoogte problemen hebben me doen besluiten dit nog even uit te stellen tot een andere reis. Het werd dus een dagtrip, en om een beetje avontuurlijk te blijven gingen we met lokaal vervoer. We hadden gelezen dat je bij de afslag op de snelweg door de bus kon worden afgezet en dat je daar een 4x4 met gids kon huren. Die waren er niet... Dat was 12 km verderop bij het begin van het park. We besloten te liften en dat ging eigenlijk heel goed. Aangekomen bij de park entree waren er helaas nog steeds geen gidsen... Maar er kwam er met een (Ecuadoraans) half uurtje wel eentje terug van de berg. Dus ruim een uur later waren we dan echt op weg! De vulkaan werkte goed mee en terwijl wij ons een weg ploeterde naar de op 5000m hoogte gelegen gletsjer kwam Cotopaxi prachtig uit de wolken! Ook de weg terug naar huis was een uitdaging want tijdens de 'spits' is er geen enkele bus met nog een plekje over. Gelukkig stopte er een lief echtpaar die in een voorstadje van Quito woonde en ons wel een lift wilden geven tot een stadsbusstation.

Galápagos!
Ongeveer 15 jaar geleden denk ik heb ik van mijn oma een reisgids van Ecuador en de Galápagos gehad omdat ik daar zo graag heen wilde voor die rare hoofdstad en de zeehondjes, mijn toenmalige lievelingsdieren. En nu ben ik er geweest!
In 8,5 dag heb ik van alles op en rond Santa Cruz, Isabela en San Cristobal ontdekt. Eigenlijk laten de foto's alles zien wat ik wil vertellen: zoveel prachtige wilde dieren die je bijna kunt aaien omdat ze helemaal geen gevaar in je zien. Ik heb gesnorkeld met white tipped sharks, grote zeeschildpadden, prachtige vissen, golden rays, zeepaardjes, planten en koraal. Ik heb onder water gespeeld met zeeleeuwen en pinguïns. Ik heb op schitterende stranden gezeten en prachtige zonsondergangen gezien. Op het strand kon ik me ook uren vermaken met de zonnebadende iguana's en zeeleeuwkolonies met de grote stoere mannetjes en schattige, klunzige huilers. Ik heb gefietst en gewandeld om ook de grillige natuur van lavabrokken en vreemde planten te kunnen zien. Natuurlijk waren hierbij ook de tot 150 jaar oude gigantische landschildpadden, waaraan de eilanden hun naam danken, niet te missen. Er was zelfs tijd om een kerkje en een museum te bezoeken. En ik heb de grappige blue footed boobies gezien, soms had Darwin het denk ik toch mis met zijn survival of the fittest!

Maar goed, hiervoor verwijs ik dus naar de foto's, want ik wil verder nog wat droge stof met jullie met jullie bespreken:
De Galápagoseilanden zijn de toppen van grote onderzeese vulkaan die ontstaan is op de grens van een aantal tektonische platen. Isabela en Fernandina hebben nog actieve vulkanen en zijn dan ook de jongste eilanden, de oudste eilanden zijn waarschijnlijk alweer tot onder zeeniveau geërodeerd. De reptielen op het eiland zijn afstammelingen van Midden- en Zuid-Amerikaanse voorouders. Ze zijn bij toeval met aardvlotten via de zeestromingen naar de eilanden gedreven, en omdat reptielen lang in de zon kunnen zijn zonder veel waterbehoefte, hebben deze dieren het overleeft. Amfibieën of zoogdieren kunnen de 3 weken durende tocht in de felle zon en zonder zoet water niet doorstaan. Ook op de eilanden zelf is weinig tot geen zoetwater, en omdat alles uit vulkanisch gesteente bestaat is er weinig voedsel of schaduw. Met de landvlotten kwamen echter ook planten mee, die zich specialiseerden in het leven van zout water, waardoor de eilanden nu toch een beetje kleur hebben. De vogels zijn komen vliegen en de zeedieren kwamen met de zeestromingen mee. Veel dieren hadden hier geen natuurlijke vijanden, waardoor ze heel groot konden worden, of soms hun vermogen om te vliegen verloren (Flightless Cormorant).
En toen kwamen de mensen. De Spaanse missionaris Bisschop Tomás de Berlanga van Panama wilde naar de nieuwe Spaanse kolonie (veroverd op de Inca's), maar door een gebrek aan wind werd de boot op de zeestroming meegenomen naar de Galápagos. Daar zag hij de grote landschildpadden die makkelijk een mens op hun schild konden dragen (Galápago is een oud Spaans woord voor zadel). Daarnaast waren de schildpadden ideaal proviand voor aan boord, de dieren waren makkelijk te vangen, smaakte aardig en konden een jaar overleven in het ruim van het schip. Later bleken de eilanden een geschikte uitvalsbasis voor piraten en walvisjagers. Vooral door de ontdekkingen dat schildpadolie goed gebruikt kon worden voor de straatlantaarns in Guayaquil en dat de zeehondenpels veel geld opleverden, ontstond er een leegroof van de eilanden, omdat de dieren niet schuw waren betekende dit bijna het einde voor de zeehonden en landschildpadden.
Uiteindelijk werden de eilanden officieel van Ecuador, en werden de eilanden permanent bewoond... De eerste bewoners waren echter wel gevangenen en de meest vreselijke bewakers. El muro de las lágrimas (muur van tranen) en het dorpje Pegrosso zijn voorbeelden van de tirannie waaronder gevangenen (en vrijwilligers) soms werden afgebeuld. Ook werden er landbouwgewassen en dieren als honden, varkens en scheepsratten geïntroduceerd die allen vreselijke gevolgen hadden voor de flora en fauna op de eilanden.
Inmiddels wonen er 140.000 mensen permanent op de eilanden, en hun milieubewustheid is erg goed. Niemand gooit afval in zee of op straat en iedereen is zuinig met water. Dat moet ook wel, want er is een ernstig tekort. Ook de toenemende vraag naar energie is een probleem. Vandaar dat er nu steeds meer zonne- en windenergie wordt aangeroepen. Veel lokalen hebben hun werk op het land of in de visserij ingewisseld voor een baan in toerisme. Toch gaat er slechts zo'n 15-20% van alle inkomsten naar de lokale bevolking. De rest van het geld wordt door de grote vlieg- en touroperators op het vaste land weggekaapt. Maar het toenemende toerisme is ook een bedreiging. Onder andere omdat er makkelijk zaden of dieren op kleding en tassen mee kunnen reizen naar een volgend eiland en zo kunnen de unieke kenmerken van de eilanden worden bedreigd. Daarom worden nu al bij iedere overtocht de tassen van alle passagiers gecontroleerd en op de vliegvelden lopen honden rond voor het het opsporen van dieren, vruchten en planten.


Lopende zaken:
- Het OV in Quito is best leuk, het is een grote puzzel, waarbij ze als uitdaging sommige eindstations gewoon niet op de overzichtskaart zetten... Lekker handig, maar wel spotgoedkoop!
- Anders mis je op 1 minuut je vlucht naar de Galapagos, omdat ze wel door het hele vliegveld omroepen dat de vlucht telkens langer vertraagd is, maar vergeten om te roepen dat ie opeens toch eerder vertrekt... Op dag 2 nieuwe poging gedaan en uiteindelijk nog in het vliegtuig gepropt met het verhaal dat het niet duidelijk was of er ook nog plek was na de transit op Guayaquil richting de Galápagos... Ik heb de gok maar genomen, en gelukkig was er plek!
- Jee, herenigd met Dolf! Hoe toevallig kun je het maken, dat we op de zelfde dag weer in Quito landen, slechts 5 minuten na elkaar.
- Met een gondeltje de vulkaan Pichincha (4784m) naast Quito op, wat een prachtig uitzicht!
- De Galápagoseilanden hebben dus een eigen foto mapje gekregen: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.935014106527400.1073741826.100000564570596&type=1&l=226987731a
- Maar de andere Ecuador foto's (en nog steeds alle eerdere) zijn te vinden via: https://m.facebook.com/media/set/?set=a.917027464992731.1073741825.100000564570596&type=1&l=94b69d9c67